Περίληψη
Σήμερα, κατά τον 21ο αιώνα, περισσότερο ίσως και από την εποχή του 20ού αιώνα, ένα από τα πιο επείγοντα θέματα των έντονων παιδαγωγικών συζητήσεων, είναι ο τύπος του ανθρώπου που καλούμαστε να μορφώσουμε. Το να μιλάμε και να γράφουμε για το παιδί με την πρώτη ματιά, είναι εύκολο ακόμη και ευχάριστο.‘Ομως, αποτελεί πολύ δύσκολο φιλοσοφικό, παιδαγωγικό και πολιτισμικό έργο.Το παιδί του πολέμου, το παιδί της ειρήνης, το παιδί που πεινάει, το παιδί με τους γονείς και τα παιδιά χωρίς γονείς, τα παιδιά-πρόσφυγες και τα παιδιά στο σπίτι τους, τα παιδιά της κόλασης και τα παιδιά ήρεμα, και ούτω καθεξής. Η αρνητική εικόνα της κοινωνίας γίνεται περισσότερο εμφανής, εάν λάβει κανείς απόψη πως ζούμε σε ένα κόσμο με πλημμυρίδα αντιφατικών ειδήσεων, παρουσίαση δυσδιάκριτων ορίων μεταξύ καλού και κακού, πραγματικού και φανταστικού, αυθεντικού και κίβδηλου, που οδηγούν το παιδί στην σύγχυση. Κάτω από αυτή την κατάσταση το παιδί νιώθει σαν να βρίσκεται σε ένα εξουθενωμένο και απονεκρωμένο οργανισμό με νεκρωμένη βούληση, με σβήσημο του δημιουργικού του Εγώ. Η ζωή του γίνεται απρόσωπη και ανώνυμη. Η ηθική αγωγή με μια καλλιέργεια μιας ζεστής, άνετης, ενθαρρυντικής, συναισθηματικής ατμόσφαιρας επιδρά θετικά στο μαθητή. Η ηθική αγωγή βοηθά το μαθητή να αντιμετωπίσει όχι μόνο το πρόβλημμα μάθησης, αλλά και ποικίλα προσωπικά και κοινωνικά προβλήμματα, ετίμηση του άλλου, αλληλεγγύη, σεβασμό του άλλου, κτλ.
Πλήρες κείμενο: 
Ηθική κρίση και ανάγκη για ηθική αγωγή282.07 KB