Περίληψη
Η σημερινή κοινωνικο-πολιτισμικο-οικονομική πραγματικότητα δημιουργεί προκλήσεις στις φύσει ανομοιογενείς σχολικές τάξεις, οπότε αναδεικνύεται η ανάγκη ριζικής αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και της εκπαιδευτικής πολιτικής, λόγω των αναδυόμενων πολυποίκιλων μαθητικών αναγκών. Στην παρούσα ποσοτική έρευνα διερευνώνται οι απόψεις 171 νηπιαγωγών σχετικά με την είσοδο της ειδικότητας της εργοθεραπείας στο νηπιαγωγείο. Μέσω δομημένου ερωτηματολογίου, γίνεται προσπάθεια εκτίμησης της ωριμότητας αυτών να υποδεχθούν εργοθεραπευτές στις τάξεις, καθώς και του τρόπου που προσδιορίζουν την επιστήμη της εργοθεραπείας. Τα συλλεχθέντα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω περιγραφικής και επαγωγικής στατιστικής ανάλυσης. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν θετική, πλειοψηφικά, στάση των συμμετεχόντων στην είσοδο της εργοθεραπείας και την πρόθεσή τους για συνεργασία. Ωστόσο, οι νηπιαγωγοί φαίνεται να συνδέουν την εργοθεραπεία κυρίως με τον θεραπευτικό-αποκαταστασιακό ρόλο της και να αγνοούν την πολυπλοκότητα και τους πολλαπλούς τομείς παρέμβασής της στα παιδιά γενικότερα. Δημογραφικοί παράγοντες, όπως το πλαίσιο εργασίας, δείχνουν να επηρεάζουν απόψεις για διεπιστημονική συνεργασία και την κατάρτιση εργοθεραπευτών και νηπιαγωγών στην παιδαγωγική και εργοθεραπευτική επιστήμη αντίστοιχα. Αναδεικνύεται, τέλος, η αναγκαιότητα για περαιτέρω επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στην εργοθεραπεία.
