Περίληψη
Η παρακίνηση χρησιμοποιείται από τον Διευθυντή του σχολείου ως βασικό εργαλείο που μπορεί να εξασφαλίσει την επίτευξη των στόχων της εκπαίδευσης όπως αυτοί ορίζονται στο αναλυτικό πρόγραμμα. Στην παρούσα έρευνα, χρησιμοποιούμε το θεωρητικό μοντέλο του Maslow για την πυραμίδα των ανθρώπινων αναγκών και τη διπολική θεωρία Χ και Ψ του McGregor, προκειμένου να απαντήσουμε στα παρακάτω ερευνητικά ερωτήματα:
(1) Κατά πόσο οι διευθυντές ασκούν διοίκηση λαμβάνοντας υπόψη τους την διπολική θεωρία του McGregor. (2) Στην περίπτωση που δεν ασκείται η εκπαιδευτική διοίκηση βάσει της διπολικής θεωρίας του Mc Gregor, τότε ποιες ανάγκες (από το μοντέλο του Maslow) των εκπαιδευτικών επιλέγει να καλύψει ο διευθυντής, προκειμένου να τους παρακινήσει.
Η διερεύνηση των ανωτέρω ερωτημάτων έγινε σε δώδεκα διευθυντές σχολείων έξι πρωτοβάθμιας και έξι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι εξετάστηκαν ατομικά, με δομημένη συνέντευξη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν επαληθεύεται κανένα από τα δύο θεωρητικά μοντέλα και οι διευθυντές των σχολείων δεν έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν στους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους τεχνικές παρακίνησης, που να ακολουθούν πιστά τα δύο θεωρητικά μοντέλα που ελέγχθηκαν.
