Περίληψη
Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να συμβάλλει στην ανίχνευση της αναγκαιότητας επανακαθορισμού του θεσμικού πλαισίου σε ό,τι αφορά τα καθήκοντα του διευθυντή σχολικής μονάδας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να έχει τη δυνατότητα να προσφέρει μέσω της ηγεσίας και να μην αποτελεί απλά διαχειριστικό όργανο. Εξετάστηκε το ελληνικό πρότυπο οργάνωσης και διοίκησης στην εκπαίδευση και ηδιεύθυνση/ηγεσία, καθώς και οι περιορισμοί του θεσμικού πλαισίου, ενώ για την αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της έρευνας επιλέχθηκε η ποιοτική προσέγγιση ως η πιο κατάλληλη για να αποκαλύψει τις απόψεις και τις αντιλήψεις δέκα ερωτώμενων διευθυντών γύρω από το ερευνητικό ερώτημα που τέθηκε μέσω της τεχνικής της συνέντευξης. Παρατηρήθηκε ότι πέντε στους δέκα διευθυντές θεωρούν ότι, παρόλο που πιστεύουν πως έχουν τις ικανότητες να ασκήσουν ηγεσία, εντούτοις δεν τα καταφέρνουν εξαιτίας της δομής του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ στην πλειοψηφία τους εκτιμούν ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και η οργάνωση και δομή του εκπαιδευτικού συστήματος χαρακτηρίζονται από συγκεντρωτισμό, δυσκαμψία, έλλειμμα σύγχρονου πνεύματος, αυστηρή προσήλωση σε τύπους και σε κανόνες, πελατειακές πρακτικές και άκαμπτη γραφειοκρατία, που εμποδίζει την ανάδειξη και ανάπτυξη διευθυντών-ηγετών στα σχολεία.
