Περίληψη
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ατόμων με Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι η ασυνήθιστη απόκριση σε αισθητηριακά ερεθίσματα όπως, οι δυνατοί θόρυβοι, οι αντανακλάσεις του φωτός και οι υφές. Για το λόγο αυτό ένας χώρος μάθησης υπερφορτωμένος με οπτικά ερεθίσματα, με εξωτερικούς θορύβους ή οπτικές και ηχητικές αντανακλάσεις μπορεί να επιδράσει στην ηρεμία και να επηρεάσει τη συμπεριφορά, τη μάθηση και την ασφάλεια αυτών των μαθητών. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να αναφερθούν χωροταξικές και αισθητηριακές ρυθμίσεις, που μπορούν να εφαρμοσθούν από τον κάθε εκπαιδευτικό, έτσι ώστε το περιβάλλον της γενικής και ειδικής σχολικής τάξης να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών με ΔΑΦ. Αξιοποιώντας βιβλιογραφικές αναφορές για τα χαρακτηριστικά των ατόμων με ΔΑΦ, τις σχετικές προτάσεις επίσημων φορέων δόμησης δημοσίων κτηρίων και σχολείων και πρακτικές δασκάλων ειδικής αγωγής που αναφέρονται στο διαδίκτυο, προτείνονται ρυθμίσεις και τροποποιήσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν μια πιο λειτουργική τάξη για τους μαθητές με ΔΑΦ.
