Περίληψη
Η μειονοτική εκπαίδευση αποτελεί μια ιδιαίτερη συνθήκη της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας, αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και εμπεριέχει τόσο κοινωνικές όσο και πολιτικές διαστάσεις. Η παρούσα έρευνα εξετάζει το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού στη μειονοτική εκπαίδευση και τις επιπτώσεις που έχει στην ένταξη τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής της Θράκης. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι εκπαιδευτικοί του δείγματος αντιλαμβάνονται την ύπαρξη ισχυρής σύνδεσης μεταξύ οικογενειακού – κοινωνικού περιβάλλοντος του παιδιού τόσο με τις σχολικές επιδόσεις όσο και με τη σχολική διαρροή. Επιπλέον, υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στο αναλυτικό πρόγραμμα και τις σχολικές επιδόσεις ενώ προέκυψε μέτριας έντασης θετική συσχέτιση στο λόγο τους τόσο ως προς τη σύνδεση μεταξύ αναλυτικού προγράμματος και σχολικής διαρροής, όσο και ως προς τη σύνδεση μεταξύ εκπαιδευτικού έργου και σχολικής διαρροής. Τέλος, προέκυψε ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός έχει πηγή και στην εκπαίδευση η οποία παρέχεται από το Ελληνικό κράτος η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Επίσης αναζητήθηκαν οι παράγοντες εκείνοι που λειτουργούν ανασταλτικά στην άσκηση μιας αποτελεσματικής εκπαιδευτικής πολιτικής για τη μειονότητα εκ μέρους του ελληνικού κράτους. Τα συμπεράσματα της έρευνας αποτελούν προϊόν της σύνθεσης βιβλιογραφικού υλικού και πληροφοριών τα οποία συλλέχτηκαν με την μεθοδολογία της Βιβλιογραφικής Έρευνας.
